Σ’ ένα βράχο βρίσκομαι καταμεσίς της θάλασσας. Ατενίζοντας τον ορίζοντα ταξιδεύω με οδηγό της μέρας τα θαλασσοπούλια. Ακριβής πυξίδα τ’ αστέρια στη σκοτεινιά της νύχτας. Ο βράχος ακλόνητος, ερμηνευτής του παφλασμού του κύματος. Ο εξάντας των ονείρων μου καθοδηγητής. Αρνούμαι να γυρίσω στη στεριά πάνω στη ράχη ενός δελφινιού που μου το στέλνει η θάλασσα. Αρνούμαι να γίνω στεριανή και να ριζώσω. Γοργόνα θαλασσών θα ξημερώσω... Ελένη Ιωάννου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου