Μου 'πε πριν λίγο
η φλύαρη θάλασσα,
πως δεν κρατήθηκε και σου μαρτύρησε
πως σ' αγαπώ.
Καθόλου δεν ξαφνιάστηκες.
Το ήξερες απ' τ' αστέρι που μπαινοβγαίνει,
μεταξύ της αυλής σου
και του ουρανού μου.
Το γνώριζες απ' το φεγγάρι,
που έστελνα στο προσκεφάλι σου,
και τραγουδούσε το όνομά σου.
Το άκουγες στις ανάσες,
των αγουροξυπνημένων πουλιών,
που κελαηδούσαν την αγάπη μου.
Όλες οι μέρες, στο φωνάζουν αφοπλιστικά
κι οι νύχτες στο τραγουδοχορεύουν
στα όνειρά σου.
Αύριο, θα στο επιβεβαιώσω κι εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου