Αχ ,τι να πρωτοπάρω φεύγοντας μακριά σου;
Τον καυτόν ήλιο
τη δροσιά
ή τα όμορφα κουκλοσπιτά σου;
Βαλίτσα βαριά οι αναμνήσεις
και τι δε πάσχισες να μου χαρίσεις...
Ορφανεύω χάνοντάς σε από τα μάτια
μισεύω μαζεύοντας της καρδιάς κομμάτια...
Αχ ποια από τις τόσες συγκινήσεις
να πρωτονοσταλγήσεις;
Το πάντρεμα του ουρανού με τη θάλασσα;
Λουλούδια στις αυλές ανθισμένα
ερωτικά βράδια μαγεμένα;
Το τραγούδι του αγέρα
που νανουρίζει βαρκούλες στο αφροκύμα
Αχ να σε αποχωρίζομαι μεγάλο κρίμα!
Κράτησε παντοτινά στην αγκαλιά σου
ένα από τα παιδιά σου
μάθε με και το χειμώνα να σε λατρέψω
τίποτα δε θα γυρέψω
μόνο πρωτοβρόχι να μυρίσω
φουρτούνες να αγαπήσω
μοναχικούς γλάρους να ταϊσω
να σε δω να πρασινίσεις μια στάλα
πίνοντας του ουρανού ψιχάλα
να ζήσω τη σιωπή
τη μοναξιά σου
να χαρώ την ερημιά σου.
Να σε παρηγορήσω σαν γυναίκα παρατημένη
εσένα που με κάνεις τόσο ευτυχισμένη...
Αχ μη σταματήσεις να με ταξιδεύεις
στ' αστέρια
κάνε τους χειμώνες μου καλοκαίρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου