Με τον νου ελεύθερο και την καρδιά γεμάτη ελπίδα !
Έτσι θαθελα να ξεκινήσω μια μέρα..
Προορισμός;
Λίγη σημασία έχει, μόνο το ταξίδι και ή προσμονή του αξίζει !
Ίσως σε ένα τόπο που οι άνθρωποι ζουν ευτυχισμένα
με απλά καθημερινά πράγματα και ο πλούτος έπαψε
να τους κάνει μικρούς και ιδιοτελείς...
Σε ένα τόπο που ακόμη η αγάπη τραγουδά !
Τραγούδι εύηχο που εύκολα τα χείλη το μαθαίνουν.
Σε τόπο που ή φιλία κάνει τους ανθρώπους
ευτυχείς και αγαπημένους !
Σε τόπο που ή εμπιστοσύνη σαν ρούχο φοριέται κατάσαρκα
και δεν το αλλάζεις κάθε λίγο..
Σε τόπο που να περισσεύει η χαρά και να λιγοστεύει η λύπη ....
Σε τόπο που δεν υπάρχουν άνθρωποι να περιφέρουν
την απόγνωση, τον πόνο, την οδύνη τους , σε δρόμους οργής
και άλλοι "άνθρωποι " τα έχουν προξενήσει.
Εκεί που έχει φως ! Γαλάζιο ! Ήλιο !
Και ή βροχή δεν είναι δάκρυα από παράπονο και λυγμό
αλλά δάκρυα ζωής.
Σε έναν τέτοιο κόσμο απλώνω το χέρι και ελπίζω
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου