Το σκοτάδι πυκνό
Τι μπορείς να ακούσεις;
Όλα στάζουν σιωπή
Η μοναξιά σε ξενύχτι
Βηματίζεις αργά
Σε σοκάκια που καίνε
Μεγάλωσες πια
Η ζωή ίδια πλανιέται
Σιωπηλά ακολουθείς
Της μέρας την γύμνια
Είναι ο χρόνος ψυχρός
Ανεβαίνει στα στήθια
Φυλακίζεις διαρκώς
Τόσα χρόνια φεγγάρια
Για να κάνουν συντροφιά
Στου Χειμώνα τα βράδια
Είναι η Δύση κοντά
Ολα μοιάζουνε ξένα
Τα φεγγάρια πολλά
Που είχες πάντα κρυμμένα
Κάθε βράδυ μετράς
Δεν μπορείς να τα αγγίξεις
Κράτα αυτά που μπορείς
Έως το τέλος της Δύσης
...Eleni Stoilou...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου