Οι ύαινες αναμένουν την
πτώση για να ξεσκίσουν
τις σάρκες σου.
Τα αρπακτικά υπερίπτανται
με καθηλωμένο βλέμμα στην
απραξία σου.
Ο αρρωστημένος ουρανός
ουρλιάζει από ηδονή όταν
πέφτεις αιμόφυρτος
-------------------------------
Εσύ όμως
να τρυγάς το φως απ του
αύριο το δέντρο και να
αυγατίζεις την σκέψη.
Να διαφεντεύεις τα όνειρα,
μη σε σύρουν στα σκότη
τους. Να βλέπεις το καθάριο
φεγγάρι. Μην παρασύρεσαι
από αλήτες αρχηγούς σάπιου
κάλλους. Δεσμιοι αρχέγονων
παθών καραδοκούν την ψυχή σου,
τεμαχίζουν σου το σώμα, παιδι
μου, χωρίς αναστολές.
Κρατήσου από την δύναμη
της ύπαρξης, απ' την κουπαστή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου