Παγκοσμιοποίηση... Τριάδα Ζερβού.

Πίσω από δέντρα φουντωτά,

στο γύρισμα του δρόμου,

κρυμμένο απ’ το περπάτημα

του βαρεσάρη χρόνου,

είναι ένα σπίτι φλόγιστρο,

με κίτρινα σκαλόνια,

πανύψηλους μαντρότοιχους

κι αβάδιστα μπαλκόνια!

Σφυριά,τσεκούρια και καρφιά,

στους τοίχους κρεμασμένα,

σιδερικά, μπαλώματα

στην πόρτα κολλημένα.

Καπνίζουν οι εξώστες του

και από τα περβάζια,

πετούν πνιγμένοι στον καπνό,

κέρματα στα πηγάδια,

οι έγκλειστοι ουρλιάζοντας

τις άνοστες ευχές τους!

Σε στίχους απερίγραπτους,

λένε τις προσευχές τους.

Δίπλα εκεί,σ’ ένα γιαπί,

σχεδόν διαλυμένο,

στητός κι αρκούντως σκεφτικός,

με χέρι απλωμένο,

ο οδηγητής του αύριο

πετούσε την απόχη.

Ομως εκείνη σκάλωνε

στην τσεκουριών την κόχη!

Τηνε βιδώναν τα καρφιά,

στα υδάτινα πατώματα,

που πάνω τους επέπλεαν

ανθρώπων περιττώματα.

Το σπίτι ψήλωνε πολύ

και από τα υπόγεια,

ορδές ανθρώπων βγαίνανε

απ’ άθλια καταγώγεια.

Ακόμα κι ο οδηγητής,

άλλαζε την μορφή του!

Πότε λευκός σαν άγγελος

μ’ άυλο το κορμί του,

και πότε σκούρος,σκοτεινός!

Τον φόβο προκαλούσε!

Τα όπλα επικίνδυνα

που πάνω του κρατούσε.

Η πυρκαγιά γιγάντωνε

και οι παγιδευμένοι,

όλοι αυτοί οι δυστυχείς,

του κόσμου οι κολασμένοι,

σπρώχνονταν βίαια,θρασιά,

ν’ αρπάξουν την απόχη,

που εμοιαζε πολλές φορές

με αιμοβόρα λόγχη.

Ανάξιος οδηγητής!!

Άραγε θά’ ρθει άλλος;

Το σπίτι θα αφανιστεί!!

Ο κίνδυνος μεγάλος!

Πάρτε εσείς απόφαση!

Σπάστε την πόρτα,βγείτε!

Την τύχη σας αδέρφια μου

στα χέρια σας κρατείτε!

Αυτό που ζείτε σήμερα,

δεν είναι οφθαλμαπάτη!

Είναι της παγκοσμιοποίησης

η πιο μεγάλη απάτη!!

Τριάδα Ζερβού.