Δε μ άφησες... Αννα Ζανιδακη.

Πάνε οχτώ χρόνια , που ένα ιδεχθέστατο έγκλημα  ,ένα φονικό,

που είναι ανίκανο να το συλλάβει ανθρώπινο μυαλό , ένα άλλο

αρρωστημένο , νοσηρό και τρισάθλιο , το έκανε και πράξη.

Δε θα προβώ σε λεπτομέρειες και συγκεκριμένες αναφορές ,

ενώ έχουν δημοσιοποιηθεί και οι κραυγές και οι κατακραυγές

του κόσμου , είμαι σίγουρη που εισακούγονται ακόμα και

σήμερα στα Ουράνια Μέρη , όπου βασιλεύει αυτός

ο Επουράνιος ήδη Άγγελος.

Τα στοιχεία είναι τραγικά , δε θέλω να επιφέρω πάλι μνήμες

ακόμα και δημόσια , καθώς όλοι εδώ στην Ξάνθη κι όλες είμαστε

ενήμερες , για το νοσηρότατο καθεστώς που είχε επικρατήσει

και για το άθλιο τεκτενώμενο της πράξης αυτού του ...αν

μ αφήσετε ειλικρινά , σίγουρα θα ταχθείτε με το μέρος μου,

αλλά δε θέλω, να εκφραστώ, όπως εγώ έχω μάθει, απέναντι

στο φονιά ...ΔΟΛΟΦΟΝΟ...μόνο και μόνο  , προς σεβασμό

και δέος , στο δράμα που ζει όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια .

Η στάση όλων των μελών που την απαρτίζουν ,

μοναδικά συννετή , αξιοπρεπέστατη , μα πιστεύω , πως πρέπει

να υπάρξουμε κι εμείς , που θα του σφάξουμε το κενό ,

της ψυχής του , με το βαμβάκι , με την πένα , που δε θα

ξέρει που να πάει να κρυφτεί.

Δε μ άφησες θα μονολογούσε μια ευαίσθητη , μα συνάμα

δυναμική καρδιά , που είχε η Ζωίτσα , καθώς ,από στοιχεία

που χω συλλέξει ,ήταν ένας επίγειος Άγγελος , στο να παρέχει

βοήθεια , όπου το έκρινε που ήταν αναγκαίο , αλλά και με το να

συμμετέχει ενεργά ,σε θέματα Πατρίδας και Υπεράσπισης αυτής,

με συμμετοχές και δράσεις υπέρ των ιδανικών και των αξιών της.

Αλλά βλέπετε , σ αυτή τη ζωή , ανάμεσά μας , ζουν , υπάρχουν ,

αναπνέουν, κακώς για μένα κι ασύλληπτα κακοηθέστατα μυαλά,

που ζουν τη δική τους πλάνη κι ενώ πλανώνται οικτρά ,

πάραυτα , σχεδιάζουν αρρωστημένα πλάνα τους ,

που τα φέρουν , δυστυχώς εις πέρας.

Αβοήθητα κορίτσια, γυναίκες, αν τύχει και πέσουν στα χέρια

τους, θα ναι ευχής έργο , να ξεφύγουν και να σωθούν.

Δυστυχώς η μοίρα παίζει τα άσχημά της παιχνίδια , τα δόλια και

ύπουλα , ενάντια αθώων και καλόψυχων ατόμων.

Τι να μου πει , η μεταμέλλεια , αληθινή ή ψεύτικη , η αλλαγή

σκέψης τάχα και η ενασχόληση, με γελοίες εργασίες, λες και

θα χει απολαβή εισοδήματος ...μην τρελλαθούμε εντελώς.

Το ότι κάποιος θα μπει σε διαδικασία , να συγχωρέσει ενώ ξέρει

και να εισέλθει εις Γάμου ,Κοινωνίαν , θα το θεωρούσα ,

το πιο γυναικείο άτοπο και αδύνατον.

Να σας πω όμως , πως κάθε αρνάκι , απ το μπατζάκι του

κρέμεται , παρά το ότι κάποιες συμπεριφορές δεινές δεν

αλλάζουν , κατ εμέ ,ίσως και να ζήσει και το θαύμα τους.

Πάντως όσο περνά απ το χέρι μου , το χέρι μας , ως γυναίκες ,

μάνες , αδερφές , σύζυγοι , σύντροφοι , ένα είναι το

σύνθημά μας και αυτό θα πρέπει να παραμείνει.

Αννα Ζανιδακη.