Πόσες φορές δεν έχουμε αναρρωτηθεί αν θέλει κόπο ή αν θέλει,
αν απαιτείται τρόπος ,ευγένεια ,αλλά κυρίως εκείνα τα
συναισθήματα που έχουν αφεθει στο χρονοντούλαπο της
ιστορίας και δε λένε να εμφανισθούν και να ηγηθούν ,άλλων
χειρότερων και αποφευκτέων συνάμα.
Πόσες φορές δε θελήσαμε να δώσουμε εμείς τις λύσεις και να
καταννοήσουμε ,ακόμα και κακώς ,την άλλη πλευρά ,θέλοντας
ίσως ή και σίγουρα να δείξουμε κίνηση καλής θέλησης και να
μην αποδίδουμε συνέχεια την κακία και το μισος ,την ανανδρεία
και το φόβο ,στην αντί πέρα όχθη .
Μα το ποτάμι όσο κυλά , θα παρασέρνει και άσχημες σκηνές ,
άσχημα τοπία ,μιαρά σκεπτικά και τρισάθλιες εικόνες ,που είτε ις
ζήσαμε είτε και της φανταζόμαστε και γι αυτό θέλοντας να
αποτραπούν και να μη συμβούν ,αποφασίζουμε να απέχουμε
συννειδητά και αισθητά .
Πόσες φορές δεν έχουμε ονειρευτεί ότι το καλύτερο για μας ,
για το σύντροφό μας ,το σύζυγο ,ακόμα και για τα παιδιά μας
αλλά εκείνες οι βρωμο εγωιστικές διαθέσεις και προθέσεις ,
δε στέκονται ενάντια σε μας και στα ήδη θορυβώδη κίνητρα
της παρουσίας μας ?
Πόσες φορές δεν απαιτήσαμε ακόμα και από τον εαυτό μας ,
να δώσει το καλο παράδειγμα ,αλλά εκείνες οι άτοπες ,
άκυρες και άκαιρες συμπεριφορές ,δε μας παροτρύνουν να
αποφύγουμε τις από κοινού εκδηλώσεις συμπαράστασης,,
Αφού για το ότι κι αν κάνουμε ,καλό ή κακό θα φταίμε και
θα είμαστε συνέχεια στη θέση του απολογούμενου και το
δικαστήριο εννοιών και εκφάνσεων φάσεων και διαθέσεων ,
πάντα θα ναι κατά της ελεύθερης σκέψης και σχεδιασμού .
Εκείνου του προγραμματισμού σκηνών και σκηνικών ,που
είναι αντίθετα και κατάφορα πολέμια σε έναν επεκτατικό και
επιβλητικό καταιγισμό ,των ονείρων μας .
Μα ιδιαίτερα των θέλω εκείνων , που είναι αδιαπραγμάτευτα
Αννα Ζανιδακη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου