- Το βλέπεις;
- Ναι!
- Είναι μαγικό!
- Εμένα μου φαίνεται κανονικό....
- Έχει πολλά χρώματα που αλλάζουν.
Κοίτα! Μοβ, πορτοκαλί και κόκκινο!
Αχ, να μπορούσα να τ' αγγίξω με τα δάχτυλα μου!
Να τ' αγκαλιάσω μια φορά! Μόνο μια!
- Δεν τα βλέπω αυτά που λες, αλλά για να είσαι χαρούμενος,
ωραία θα είναι.
- Τι βλέπεις εσύ;
- Μια μπάλα πάνω ψηλά, που είναι μεγάλη και φεύγει!
Κάθε μέρα το κάνει αυτό και μετά έχουμε σκοτάδι.
Την περιμένω πως και πως αυτήν τη μπάλα.
Μου αρέσει το σκοτάδι!
- Το ηλιοβασίλεμα είναι!
Τόσο μαγευτικό και εσύ βλέπεις μια μπάλα!
- Κακό είναι που βλέπουμε με άλλα μάτια ,μια μπάλα;
Τι σημασία έχει αφού κοιτάμε το ίδιο πράγμα;
- Μου φαίνεται αλλόκοτο. Εγώ νιώθω κι εσείς κοιτάς.
Γιατί κοιτάς ,αν δε νιώθεις;
- Σου κάνω παρέα. Νιώθω ασφάλεια μαζί σου.
Δε με νοιάζει τι κοιτάμε.
- Ο ήλιος είναι. Έρχεται και φεύγει.
Μοιράζει το φως, τη ζέστη ,τη ζωή!
Όμως τόση ώρα τον κοιτάς με ίδιο βλέμμα, σαν το δικό μου.
Νόμιζα πως ήξερες.
- Ξέρω παιδάκι. Ξέρω να διαβάζω τα μάτια σου.
Ό,τι μου μαθαίνουν, το κοιτάω όπως εσύ!
- Δεν σε καταλαβαίνω γατούλα, αλλά θέλεις να κοιμηθείς
μαζί μου στο κρεβάτι , όταν νυχτώσει;
Εγώ φοβάμαι λίγο το σκοτάδι....
- Κάθε βράδυ εκεί κοιμάμαι.
Πρώτα βολτάρω και μετά κουρνιάζω στα πόδια σου.
Βλέπω τα όνειρα σου.
Είναι ασπρόμαυρα, όπως είναι η μέρα μου!
Τελικά κοιτάμε με διαφορετικό τρόπο, μα βλέπουμε με τον ίδιο.
Η ώρα αλλάζει. Μόνο ένα δεν αλλάζει.
Τριανταφυλλιά Ξήντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου