Ήθελα... Δέσπω Πιλαβάκη.

Ήθελα νάμουν στην αυλή σου γιασεμί

να σε μεθά κάθε πρωίν η μυρωθκιά μου

τζι άμα κοντέφκεις για να κόψεις θκυό αθθούς

να σε χαδέφκουν,να σου ντζίζουν τα κλαθκιά μου

Ήθελα νάμουν ο καθρέφτης του σπιθκιού

που κάθε λλίον να θκιανέφκεσαι ομπρός μου

τα θκυό τα μμάθκια σου γλυτζιά να με θωρούν

τζιαί γιώ να σιαίρουμαι που γίνηκες το φως μου

Ήθελα νάμουν στου μυαλού σου μιάν γωνιάν

έτσι σαν σκέψη βιαστική τζι ας εν φεφκάτη

του πουκαμίσου που σου σφίγγει το κορμίν

μακάρι νάμουν σαν το νύσιιν μου κομμάτι

Ήθελα νάμουν μιά φωθκιά , μιά λαμπρατζιά

να σε τυλίξω τζιαί να γίνουμεν ποζάβλια

με της καρκιάς σου τη φωνή να μου λαλεί

πως ότι σιαίρεσαι πούσαι στα θκυό μ αγκάλια

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Ντζίζω: ακουμπώ

κλαθκιά : κλαδιά

θκιανέφκομαι : περπατώ

σιαίρομαι : χαίρομαι

νύσιι : νύχι

λαμπρατζια : φωτιά

ποζάβλι : αποκαίδι