Πέρασε η μέρα... Μαρίνα Αντωνίου.

Πέρασε η μέρα έξω απ' το παράθυρο,

σαν τρομαγμένο παιδί,

σαν ξαφνική μπόρα.

Εμείς την περιμέναμε,

κουρασμένοι από τη μεγάλη νύχτα,

που είχε καθήσει τόσους αιώνες

πάνω στις στέγες

και με θόρυβο χόρευε.

Τα λόγια μας κρατούσαμε κρυμμένα

κάτω απ' το κρεβάτι,

γιατί μας τρόμαζαν

τ' αγριεμένα μάτια

των καινούριων λέξεων

που σκέπαζαν τις δικές μας.

Έγινε η ανάγκη μας συνήθεια,

η αγάπη φόβος και η ανάσα ανάμνηση παλιά.

Παράπονο μου πως να με δεις

που έκρυψα σε αρχαίο τραγούδι

το καθρέφτισμα της μέρας

και τώρα πάλι στο λυκαυγές,

μονάχα σιγή και σκοτεινιά,

που σπέρνεται στα σκυμμένα μάτια.

Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.