Να ήμουνα το γιασεμί... Ιωάννα Καγκαρά.

Να ήμουνα το γιασεμί να καρτερώ στον ήλιο

να σκύβεις και να μ'έκοβες το χέρι σου

να νιώσω.

Να έκαιγαν τα χείλη σου στο άρωμα

των δυό μας

και τα λεπτά τα φύλλα μου

σαν χέρια να τ'απλώσω.

Να σου χαϊδέψω τα μαλλιά να γύρω

στο πλευρό σου

και να ακούω τρυφερά τον αναστεναγμό σου.

Να νιώθω από τους χτύπους σου πως

πέρνω οξυγόνο

και τα λεπτά μου πέταλα στο ρίγος σου

ν'απλώνω.

Να ξαγρυπνήσουμε αγκαλιά τον έρωτα

να ζούμε

σαν τα λουλούδια που ζητάν σαν γύρη

ν'απλωθούμε.

Ν'αρωματίσει τις καρδιές και να

τις παγιδεύσει.

Σαν της αράχνης τον ιστό μ'αγάπη να

τις γνέψει.

Την πλάνη μες το όνειρο η φαντασία φτιάχνει

να με χαϊδεύεις στο λαιμό εκεί που ο

νους τρελένει.

Σαν παραμύθι που ζητά να βγει απ'τα βιβλία

που μέσα από το ψέμα του αληθινό

να βγαίνει.

Ιωάννα Καγκαρά