Η Μαγκουφιά μου... Maro Patrianakos.

Δεν έχω ζωή για να ελπίζω Δεν έχω φίλο
Να πω το πόνο μου κι το παράπονο μου.
Δεν έχω συγγενή. Δεν έχω σκυλί
να είναι η παρέα μου, κι η συντροφιά μου.
Έχω ένα παλιό ραδιόφωνο να παίζει τα τραγουδια
του πόνου μου επάνω στο τραπέζι μου ...
να κλαίει την μοίρα μου κι την κατάντια μου.
Δεν έχω κάποιον να μου χτυπήσει την πόρτα να δει
τι κάνω, αν ζω η πεθαίνω.
Είμαι ένας άστεγος μέσα στο ίδιο το σπίτι μου
που έχει μόνο μια σκεπή.
Δεν έχει ομως την ιδανική τροφή
να εχω πλούσια ψυχή.
Είμαι ένας μαγκούφης στην τελική.
Αν πάθω κάτι δεν θα το πάρει είδηση κλεφτης,
είτε νοικοκυρης η έστω, ένας περαστικός σαμαριτης.
Σαν το μαθευτεί θα σπεύσουν όλοι να ψάξουν
τα υπάρχοντα μου. Οποιος πρόλαβε, θα φύγει
κι το πτώμα μου σε ένα χαντάκι θα το παρατήσει.
Αυτή ήταν η αξία μου επάνω στην γη.
Τουλάχιστον θα δοξαστώ κι θα έχω θέση στην αιώνια ζωή.
Maro Patrianakos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου