Χρόνια περπατώ στην ανάμνηση
κι η λεωφόρος ολάνθηστη
δηλώνει όμορφη, πλατειά
γεμάτη σταθμούς άσπρα πουλιά
αγκαλιά το κόκκινο φεγγάρι .
όταν με μια πινελιά ο ζωγράφος
το χάραξε στη λίμνη της χαράς.
Ξέχασα ότι χάθηκα στο σκοτάδι
στους δρόμους των δακρύων
όταν προσπέρασα τη χαρά
γραμμένη κι αυτή στα χαμένα
σέρνοντας τα σημάδια της καρδιάς
αιχμάλωτη κι αυτή στα δύσκολα
κι οι αναπνοές λιγόστεψαν.
Εικόνες χαρούμενες φωτεινές
έβαψαν το τελευταίο τετράδιο
να φωτίσουν της ζωής κύκλους
να φέρουν πίσω το τρελλό παρελθόν
όπου η χαρά χόρευε στα σκαλοπάτια
εκεί που γεννήθηκε η πίστη
αυτή που πίστευε στη λεωφόρο
ΙΧ 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου