Είναι ωραία γυναίκα αυτή που κάθεται στο ανοιχτό παράθυρο, με χαμηλή φωνή μιλώντας στο γκαρσόνι. Από την άλλη όχθη ένας κήπος με υάκινθους και το χορτάρι, βλέπεις, όσο βαθαίνει δυναμώνει. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που χάνονται κι έπειτα χαμογελούν· σαν να ήταν αυτός ο σκοπός της ζωής τους. Είναι ωραία γυναίκα κάθομαι και την κοιτώ όπως κοιτούν τα αγάλματα στον χώρο του μουσείου δίχως να την ακουμπώ μόνο μπορώ να τη θαυμάσω κι αυτό το παράθυρο πάντα ανοιχτό σαν την καρδιά ενός σοφού γέρου... Χονδρός Λευτέρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου