Η ψυχή μου είναι τριαντάφυλλο κι είμαι πάνω της αγκάθι. Μην το πείτε και τα’ ακούσουνε. Η καλή μου μην το μάθει. Θε ναρθεί γλυκιά κι υπέροχη. Την αυγούλα κάποιου Απρίλη. Με χαμόγελο στα μάτια της μ’ ομορφιά πάνω σταχείλη. Θαμπωμένη από την κόκκινη Καταματωμένη μου όψη με τα’ αργό της το βημάτισμα, Θα σιμώσει να με κόψει. Μα το κάτασπρο χεράκι της που αγαπώ και τρέμω τόσο, θα χαρώ, χαρά περήφανη, με κακία να τα’ αγκυλώσω. Και μια στάλα απ’ το αίμα πέφτοντας πέταλά μου ματωμένα θα χαθεί μέσα στο χρώμα σας θα γενεί μαζί σας ένα... Αλέξανδρος Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου