Τους αχάριστους δρόμους αυτού του κόσμου
δεν θα τους περπατήσω !
Για τους κρυμμένους λύκους πίσω από τα δέντρα
του δάσους της αναλγησίας, δεν θα αδιαφορήσω !
Πέτρες γίναν οι καρδιές μας και μας λιθοβολούν ...
Τα μάτια μας κοιτούν και βλέπουν την
βιτρίνα της ματαιοδοξίας !
Ή λογική αγάπησε τον παραλογισμό ,
το αδιανόητο έγινε φυσιολογικό .
Ή δυστυχία των πολλών έγινε ευτυχία των λίγων..
Ας ανοίξουμε λοιπόν την καρδιά μας στη αγάπη ,
την πόρτα μας στην ανάγκη ...
Έξω από τα τείχη του κάστρου της αδιαφορίας που κτίσαμε
και κλειστήκαμε μέσα, υπάρχουν άνθρωποι
που έχασαν τα πάντα και δεν ήταν επιλογή τους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου