Σήμερα ξύπνησα μεθυσμένος
δεν μπορώ να προσδιορίσω τον λόγο
αλλά ξύπνησα μεθυσμένος,
ίσως να φταίει το κρασί
που όλο το βράδυ έρρεε άφθονο...
Ίσως να ήταν το άρωμα
του αλαβάστρινου κορμιού σου
την ώρα που άχνιζε
ξαναμμένο από τον πόθο
και έμπαινε στα ρουθούνια μου...
Ή μήπως ο ιδρώτα του κορμιού σου
που άπλωνε ζεστασιά και άρωμα
σε όλη την φύση, σ’όλη την πλάση
την ώρα που σε φιλούσα παθιασμένα...
Ίσως πάλι να φταίει το αίμα σου
που μπήκε απρόσκλητο
μέσα στις φλέβες μου
βίαια αναρχικά και το έκανε να βράζει...
Ίσως τα ποιήματα που διαβάζαμε οι δυό μας
πριν κυλιστούμε στο χορτάρι,
εκεί στην άκρη του χαντακιού κρυμμένοι
από τα περίεργα βλέμματα των ανθρώπων...
Αναρωτιέμαι μήπως φταίει
η ευτυχία της απόλυτης ηδονής
που μου χάρισες όλο το βράδυ,
με την αγάπη σου, τον έρωτα σου,
ξέρεις και εγώ μεθώ από την αγάπη...
Ίσως όλα αυτά μαζί με σημάδεψαν
ανεξίτηλα αυτό το μοιραίο βράδυ
γιατί ξύπνησα μεθυσμένος και ανακάλυψα
πως το πιο δυνατό κρασί στον κόσμο είσαι εσύ...
...Αντώνης Σαμολαδάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου