Σ' αφουγκράζομαι
στο μισοφέγγαρο της σιωπής,
στην ηχώ της νύχτας στον παλμό
της λογικής!
Σε νιώθω
στ' άρωμα του γιασεμιού
σ' αγγίζω ψιθυριστά, σαν
δραπέτης του νού!
Και ξανάρχεσαι
και τα νυχτολούλουδα
μοσχοβολούν, κι αγγίζω
το βλέμμα σου, οι σιωπές τους
μεθούν!
Συνήθισα
να σ' αγαπώ να
σ' ανακαλύπτω ξανά, στο
πέρασμα της νύχτας στ' άλικα δειλινά!
Σε νιώθω
στ' απόβραδο στο λίγο
της μέρας, ξεγλιστράς στο
είναι μου σαν απάνεμο ρεύμα!
Αφουγκράζομαι
τους χτύπους της καρδιάς
μια γλυκιά αποθυμιά, ξεχνιέμαι
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια να επαινέσω το Μεγαλείο σου.!!! Αμέτρητα Μπράβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή