Αδιάφορα
όνειρα αντίγραφα μνήμης,
μοιάζουν κόπιες αλλόκοτες
της νύχτας παιχνίδι!
Μόνο εκεί
τολμάς στου ονείρου
το ταξίδεμα, να βιώνεις λαίμαργα
του μυαλού ανερμήνευτα!
Προσπαθείς
ν' αφεθείς σ' ανεξήγητη
περιπλάνηση, σ' απρόσκλητες
ψευδαισθήσεις στων ματιών σου
την άνοιξη!
Στο σώμα μου
σ' ένιωσα στο φως της σελήνης,
στου χειμώνα τ' απόβραδο συντροφιά
στο καντήλι!
Σ' αναζήτησα
στις ώρες τ' ανέμου στο χάδι
της βροχής, στα ουτοπικά ονειρά μου
στην ερημιά της λύπης, στης αυγής τη φυγή!
Θαμπές
στιγμές σκόρπιες οι θύμησες,
βιώνεις καημούς ψευδαισθήσεις
ανήμπορες!
Προσπαθείς
να ζήσεις στο χειμώνα
την άνοιξη, μοιραίο ταξίδι καταιγίδας
συνάντηση!
Θολό το όνειρο
και οι άνοιξες μακρινές,
σε παγώνει το κρύο πεισμώνεις
και κλαίς!
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου