Θα σε σκοτώσω ρε σκουπίδι, της φώναζε συνέχεια.
Εκείνη έκλεινε αυτιά, μάτια, ψυχή, παράθυρα.
Έστρωνε κρεβάτια, σκούπιζε πατώματα, αυλές, δάκρυα.
Έπλενε, ξέπλενε, σιδέρωνε τα ρούχα, ψώνιζε
τα χρειαζούμενα, μαγείρευε.
Ύστερα κλεινόταν στο μπάνιο, τον εαυτό της
τεμάχιζε κομμάτια μικρά.
Κάθε μέρα κι από ένα μικρό κομμάτι.
Χέρια, πόδια, κοιλιά, καρδιά, τη ζωή της όλη τεμάχιζε.
Όταν εκείνος μια μέρα μανιασμένος το μαχαίρι σήκωσε,
ΒΔ "εύσαρκο κάτι σαν φως", ΑΩ εκδόσεις, 2018
La donna e l'armatura, Felice Casorati (1835–1890)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου