Πλώρη για τ' άγνωστο
ταξίδι μακρινό, φουρτούνα
κι αν έχει η θάλασσα το πέταγμα
θα βλέπω των γλαροπουλιών!
~~~~~
Μα αργεί και η άνοιξη
και ο αέρας είναι ακόμα δροσερός
πόσο μου λείπει το χρυσοκόκκινο
εκείνο των δειλινών!
~~~~~
Κι αφήνομαι δραπετεύω
νοερά στα χρώματα της θάλασσας
τα σμαραγδιά, και οι γκριμάτσες
απ'τα σύννεφα με μαγεύουν στωικά!
~~~~~
Μοναχικό το ταξίδι του νου,
σε ωθεί στη φυγή σ' ένα τραγούδι
με παράξενη μουσική, στα μυστικά της ψυχής σου
στου ονείρου σου το πλάνο να αφεθείς!
~~~~~
Πλώρη για τ' άγνωστο
κι όπου βγεί, φτάνει να' μαστε οι δυό μας.
η φαντασία οδηγός αγκάλιασέ με κι άκουσε
τον ήχο των κυμάτων, πεφταστέρια στολίζουν
τ' όνειρό μας!
~~~~~
Θα' θέλα ένα ταξίδι παράξενο,
χωρίς τελειωμό μέσα απ' το βλέμμα σου
να βλέπω ουρανό, να μεθώ στη φλυαρία
τ' ανέμου, στα κατάρτια τ' απείρου αστροφεγγιές
να μετρώ!
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου