Καιρό τώρα είχα να δω ένα όνειρο,
τη φαντασία ξόδευα τη μέρα,
μα ήρθες χθες στον ύπνο μου
σαν οπτασία μαγευτική
απρόσμενα, ανέλπιστα.
Εσύ, εγώ και κάποια προσδοκία.
Μα ο έρωτας αργοπορούσε,
όπως τα τρένα που δεν έρχονται στην ώρα τους ποτέ.
Μάταια έσπερνα την αγάπη να βλαστήσει
χωράφι άγονο η αγκαλιά σου.
Δεν ήσουν μόνη
Εσύ, εγώ και μια φωτογραφία.
Κι ήρθαν όλα τόσο ξαφνικά
όπως όταν ο θάνατος σου καρφώνει το μαχαίρι.
Ακαρπες επιθυμίες στο αίμα μου κυλούσαν.
Α! Πόσο το μετάνιωσα
μα τώρα είναι τόσο αργά.
Εσύ, εγώ κι η απελπισία.
Κι όλα έγιναν όπως δεν τα 'θελα ποτέ,
έρωτας και πληγές, στις ίδιες αποσκευές
συσσωρευμένες,
σταθμευμένες
στο ανικανοποίητο.
Νίκος Μητρόπολος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου