Στο πιο αποκρυφο σημειο σου.
Εκεί, στο λακακι στη βαση του λαιμού σου.
Εκει θα κουρνιασω.
Θα γινω μικρη, τοση δα.
Θα χωρεσω, σε σταση εμβρυικη
Θα τραφω απ' τις σταγόνες του ιδρώτα σου
Μητρα μου θα γινεις κι ομφαλιος λωρος.
Η ανασα σου θα γινει αναπνοη μου
Κι η καρδιά μου θα χτυπαει στους παλμούς σου
Θα καιει το δερμα σου και θα ψηνομαι
Στον πυρετο του ποθου θα ψηνομαι
Στο λακακι στη βαση του λαιμού σου.
Εκεί θα κουρνιασω, εκεί θα αποκοιμηθώ
Εκει θα ακουμπήσω ολους τους πονους της ψυχης μου
Θα τους αφησω να χαθουν
Να χυθουν μεσα στις σταγονες μας
Δε θα μιλήσω δε θα πω πως ειμαι εκει
Δε θα χρειαζεται θα το γνωριζεις ηδη
Θα στο ψιθυριζει ο τροπος που θα ανασκιρτας
Καθε φορα που θα φτανει το άρωμα μου κοντα σου
Εκει, στο λακακι στη βαση του λαιμού σου
Εκει θα κουρνιασω
Εκει θα μείνω
Χριστινα Λελη.
Ευχαριστώ πολύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφή