Μουδιασμένα τα χείλη κι οι λέξεις
και το χέρι, αρνείται να γράψει.
Στο μυαλό μπερδεμένες οι σκέψεις
κι ένα δάκρυ αρνείται να κλάψει.
Δυό φτερά τσακισμένα στην λάσπη,
κάποιος έκπτωτος άγγελος ψάχνει.
Και μια μέρα που φαίνονταν άσπρη,
ψέμα ήταν,με ζάχαρη άχνη.
Ξεχασμένη στον τοίχο κορνίζα,
αδιόρατο έχει χαμόγελο.
Είναι τάχα αυτή η μόνα Λίζα,
ή της νύχτας που πέρασε όνειρο.
Η αθωότητα έχει στα χέρια,
ένα ματσάκι με κρίνα λευκά.
Η αγάπη με λευκά περιστέρια,
στους ανέμους μοιράζει φιλιά.
Δίπλα, δίπλα μπαίνουν οι λέξεις
προσπαθώ να τους δώσω ρυθμό.
Γιασεμάκι, πού πήγες να μπλέξεις,
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου