Ήρθε και αυτή η άνοιξη... Carpediem Roza.

Ήρθε και αυτή η άνοιξη..

Παντού άνθισαν οι αμύγδαλιες, τα πρώτα χελιδονια κάναν την εμφάνιση τους... Και οι όμορφες ηλιόλουστες μέρες σου δίνουν της αίσθηση της αισιοδοξίας και της χαράς...

Θέλω να χαίρομαι με όλα αυτά τα χρώματα γύρω μου..

Αλλά η ψυχή μου δεν τα νιώθει..

Πόσο δύσκολο είναι να μπορείς να χαίρεσαι την εποχή με τα χρώματα της. Όταν όλα γύρω μας ειναι άχρωμα.

Πέρασε ήδη ένας χρόνος. Ήταν άνοιξη όταν ξεκίνησε μια κατάσταση που δεν ξέραμε που θα μας οδηγούσε..

Κλείστηκαμε μέσα στους τέσσερις τοίχους, χωρίς καμία εξήγηση,με πολλά γιατί..

Και ένας χρόνος μετά ίδια κατάσταση.. Πλέον κουρασμένοι από όλο αυτό. Και ανίκανοι να το αλλάξουμε, καθόμαστε και μόνο ελπίζουμε...

Για ποια άνοιξη να μιλήσεις στα παιδιά που χάνουν τα πιο ωραία τους χρονιά μέσα στους τοίχους ενός σπιτιού..

Για ποια άνοιξη να μιλήσεις σε αυτήν την μάνα που δεν έχει να ταισει το παιδί της.

Για ποια άνοιξη να μιλήσεις σε όλους αυτούς που ένα χρόνο τώρα δεν δουλεύουν και οι υποχρεώσεις τρέχουν..

Για ποια άνοιξη να μιλάς σε όλους αυτούς που κοιμούνται στους δρόμους...

Και τα λόγια φτωχά.. Όλοι βουβοι χωρίς λόγια, χωρίς χαμόγελα χωρίς αισιοδοξία...

Και πάλι όμως προσπαθείς να πάρεις δύναμη και κουράγιο να συνεχίζεις αυτόν τον αγώνα..

Να ελπίζεις ότι αυτή η άνοιξη θα είναι διαφορετικη...

Μαζι με τα χρώματα και αρώματα θα μας φέρει και όλα αυτά που ελπίζουμε ένα χρόνο τώρα..

Πίσω το χαμόγελό μας, την ελευθερία και τις χαμένες αξίες..

Ας είναι η ελπίδα της άνοιξης στης ψυχές μας...

Carpediem Roza