Χιονισμένη Λυγαριά... Αναστασία Κουτσούκου.

Στης λυγαριάς

τ'ανέμισμα,το ποθητό,

που παίρνει πίκρες και χαρές

και τις σκορπάει,

έννοιωσα της ψυχής μου τις φωνές,

ν' αποζητούν το φως απ' το σκοτάδι.

Έτσι όπως έβλεπα τα λυγαρόφυλλα,

ψιλά και χιονισμένα

χωρίς τη δόνηση της σκέψης να ζητώ

δεν πόθησα την ομορφιά τους

να τινάξω

δεν θέλησα γυμνά να τα θωρώ.

Πρόσταξα στην καρδιά μου

για ν' ανοίξει,

να σύρει της αγάπης το χορό,

να ξανανοίξει της ελπίδας

το μαντήλι,

να ορμήσει στ' αληθινού μου έρωτα,

τον ξέφρενο χορό!

------------------------------------------

Αναστασία Κουτσούκου-Κλεάνθη