Λίκνο του φωτός
αστροφεγγιάς ίδιον
πώς να εκλείψει η λάμψις σου
της ακατάλυτης ρίζας σου το ατελεύτητον
το ανά τις χιλιετίες καλπάζον!
Εσύ αίτιον και αιτιατόν
που κεντρίζεις τον φθόνο και την επιθυμία
εσένα που όλοι θέλουν να εκπορθήσουν
μα κανείς και ποτέ στην ουσία
τίποτα δεν κατόρθωσε...
Εσύ κόσμημα της υφηλίου
που του Εφιάλτη οι πράξεις
έρχονται και παρέρχονται ξανά και ξανά
γιατί διαιωνίζεται σε ορισμένους, δυστυχώς
το προδοτικό στο μάγουλο , γνωστό φιλί..
Γνωστό τοίς άπασιν...
Ο ήλιος λάμπει ρίχνοντας τις ακτίνες του
σμίγει την μεγαλοπρέπεια του με τα μάρμαρα
ο χρόνος δεν τα καταπόνησε τα προαιώνια
δηλούν την αέναη συνέχεια,το ατέρμονο φως.
Πράξεις σύντομα λαμβάνουν χώραν
πρεσβευτές άνοοι ιερά και όσια αθετούν
σε αυτά που δεν τους ανήκουν
ανήκουν μόνον σε άξιους να αφουγκραστούν
σε αυτούς που αντικρύζοντας τα πάλλουν.
Που στο αντίκρυσμά τους σκιρτούν
διαβάζουν στο κάθε σμιλεμένο χιλιοστό
διδάγματα αρχαιοελληνικής σοφίας
αυτά που τον κόσμο φώτησαν
και που ποτέ δεν τους το συγχώρεσαν....
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου