Σίφουνας μέσα στο μυαλό,
τις σκέψεις ξεσηκώνει,
ανεμοδαρμένα όνειρα,
η μοίρα καθηλώνει.
Μάταιη η προσπάθεια,
τις σκέψεις να τιθαδεύσω,
κόμπος γίνεται στο λαιμό,
δύσκολο ν' αναπνεύσω.
Τις νύκτες οργιάζουσιν,
μέσ'το πυκνό σκοτάδι,
τρελλό χορό στήνουνε,
σαν βγαίνουν άπ' τον άδη.
Σαν άγριες μέλισσες,
την γύρη την τρυγάνε,
και πιο βαθειά όσο μπορούν,
με το κεντρί τρυπάνε.
Πετάνε και βουίζουνε,
στο κάθε πέταγμα τους,
αφήνουν το σημάδι τους,
βαθύ το τσίμπημα τους.
Γλυκειά η γύρη,αρεστή,
με πονηριά ρουφούνε,
τα γερασμένα πέταλλα,
κάτω στη γή πατούνε.
Κονταροκτύπημα,ξεδιάντροπα,
στήνουν με τον Μορφέα,
πλέκουν τα δίχτυα όσο μπορούν,
πριν κλείσει η αυλαία.
9/7/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου