Ρωγμή στο είναι μου.
Αναρωτιέμαι πως να γλιστρήσω
μέσα απ' αυτή
για να περάσω στο δικό σου κόσμο.
Να μοιραστώ μαζί σου
ότι ποτέ δεν τόλμησα
να μοιραστώ με κανένα.
Τις πιο κρυφές σκέψεις μου,
τα παιδικά μου όνειρα
που βούλιαξαν και χάθηκαν
στο βάλτο της εικονικής πραγματικότητας,
που ονόμαζα ζωή μου.
Φίλε δόσμου ένα χέρι
να βγω γιατί πάτωσα
στο λασπωμένο βυθό μου.
Φίλε δόσμου φτερά να πετάξω,
εκεί που είναι γαλάζιος ο ουρανός,
να δω τη Γη από ψηλά!
Να καταλάβω αν είναι τόπι
σε χέρια παιδιών,
που παίζουν ασυντρόφευτα
στους μαγικούς ορίζοντες τους.
Φίλε δόσμου μια αγκαλιά, ένα φιλί,
να νιώσω πως πραγματικά υπάρχω,
πως είμαι αληθινή.
Κι όχι ακόμη μια χάρτινη φιγούρα,
μια σκιά σ' ένα κόσμο εικονικό,
που ξεμακραίνει και χάνεται
Από την ποιητική μου συλλογή { Ιχνηλάτες Ονείρων }
2017 Εκδόσεις Εχέδωρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου