Άδεια η Στάση... Κτενά Ρούλα.

Σήκωσα το χέρι,

Πάνε χρόνια που

στην στάση περιμένω.

Ποτέ,

Κανείς και τίποτα δεν

σταμάτησε μαζί του να με πάρει.

Πάντα γεμάτο,

Το τρένο της ζωής

δεν έχει για μένα θέση.

Δεν κατέβασα το χέρι,

Το άφησα να χαιρετά

αυτούς που ταξιδεύουν.

Ίσως αύριο,

Ίσως την μετά από τό αύριο μέρα,

να είμαι και εγώ ένας ταξιδιώτης.

Ίσως αλλάξω στάση,

Ίσως αλλάξω προορισμό,

Ποιός ξέρει;

Κτενά Ρούλα