Ήθελα να γράψω ένα ποίημα
για τούς ήρωες που φεύγουνε για πάντα
για τα φτερά που στους ώμους τους φοράνε.
Νά γράψω ένα ποίημα δίχως ρίμα
και τώρα κείτονται στου πέλαγου τα βάθη.
Νά γράψω θέλω για μανάδες
που χάνουν ξαφνικά το φώς απ'την ζωή τους
και μένουν νεκροζώντανες στον κόσμο.
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα
για όσους κουβαλούν σταυρό στην πλάτη
και στην κορφή του Γολγοθά πρέπει ν' ανέβουν.
Νά γράψω ένα ποίημα με ήλιο
για αυτούς που την ελπίδα τους έχουν χάσει
και νιώθουν πως όλα γύρω είναι σκοτάδι.
Νά γράψω αγάπης θέλω λόγια
για όλους όσους μάταια παρηγοριά ζητάνε
στής σιωπής τα δύσκολα τα μονοπάτια.
Εσείς οι ποιητές γράψτε ένα ποίημα
για όλα όσα εγώ δεν μπόρεσα να γράψω
με λόγια όμορφα που η μούσα θα σάς ψιθυρίσει.
Εγώ θα ανοίξω αγκαλιά μεγάλη
και μες στην σκέψη μου θα έχω όλο τον κόσμο
Θα ευχηθώ όπως σβήνει η φλόγα στο μαγκάλι
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου