Θαμπό στην οικία τής λυχνίας τό φώς
τής νύχτας εδυνάμωνε ο φόβος
Εσιώπα ό αέρας μάρτυς βουβός
Μάλλον δεν χρήζει φωτός ο φτωχός
Τάχα τί θέλει αλήθεια να βλέπει
ο κόσμος είναι τυφλός ποταμός
γεμάτος κακία, με μη και με πρέπει
Σβηστό από νωρίς τής λυχνίας τό φώς
η οικία βυθισμένη στο σκότος
Λες και σημάδια να στέλνει ο Θεός
πως είναι όλα πια μάταιος κόπος
Η ερημία σαν φάρος και φίλος πιστός
και στη γωνιά αναμμένο το τζάκι
Μες στην καρδιά καίει ελπίδας φανός
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου