Ακούμπησε η νύχτα στο γεράνι
τον πόνο της γυρεύοντας να γειάνει.
Τριγύρω όλα μύριζαν λιβάνι
Στο δάσος λάφια βγάλανε φιρμάνι
πυγολαμπίδα είδαν με φουστάνι.
Φορούσε στο λαιμό φωτιάς γιορντάνι
δρόμο πήρε που βγάζει στο λιμάνι.
Στου φεγγαριού τό γκρίζο το σεντόνι
πλέκουν τά σύννεφα λευκό στημόνι.
Στον κήπο άνθησε η ανεμώνη
που όλο έκλαιγε πως ήταν μόνη.
Έβαλε στά μαλλιά ανθούς λεμόνι
και είπε στη μέρα,βγες στο μπαλκόνι.
Προβάλλει ο ήλιος χωρίς τιμόνι
πάνω στο πέλαγο δές,ξημερώνει.
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου