Σε μια κοινωνία αδιάφορη ...
Σε φίλους που με νύχια σε αγκαλιάζουν ,
κι εσύ δεν το νιώθεις , μόνον όταν γυρνάς τη πλάτη
στο καθρέπτη το βλέπεις ...
Κουράστηκα ...
Σε λόγια ψεύτικα , στους κόλακες ,
που τρώς το παραμύθι τους
κι ενώ την ξέρεις την αλήθεια ,
δεν τους χαλάς το όνειρο ...
Κουράστηκα ...
Να ψάχνω άνθρωπο ,
να λέω στην μοναξιά μην με λυπάσαι ,
να μην με κοροϊδέψει ...
Κουράστηκα ...
Να γίνομαι παιδί για να ξεφεύγω
από τα κριτήρια των μεγάλων , που κάνουν δήθεν
πως τα ξέρουν όλα , κι εγώ γελάω σαν χαζή
και πάλι μην τους χαλάσω το όνειρο ....
Κουράστηκα ...
Να δίνω , κι αντί για ευχαριστώ
να βλέπω αχαριστία , ζήλια , και κακία ...
Κι αναρωτιέμαι ...
Σε τι κόσμο ζούμε ...
Και λεγόμαστε άνθρωποι ...
Ευτυχώς που υπάρχει ο ήλιος ,
Elena Grammenou Mavroidi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου