Από την ώρα που άκουσα το καρδιοχτύπι σου, ένιωσα να
υπάρχεις μέσα μου Ένα ιερό κομμάτι του εαυτού μου που
είχε ανάγκη την ζεστασιά και την προστασία μου
Έγινα η μάνα σου κι εσύ το παιδί μου!
Το σπλάχνο μου ... όλη η ζωή μου!
Όλος ο κόσμος μου. Ο ουρανός και η γη μου!
Με τους μήνες που περνούσαν και η κοιλιά μου μεγάλωνε,
αισθανόμουν πιο έντονα την ύπαρξη σου
κι η αγωνία καθώς άπλωνε. Με έπιασαν οι φοβεροί πόνοι,
κλάματα και φωνές, και με άκουσε κόσμος
με τις δυνατές μου κραυγές. Έσπρωχνα ώρες ατέλειωτες
να σε βγάλω ασφαλές. Με σκληρή βιοπάλη, ιδρώτα και δάκρυα
ακούω αισθητά κλάματα. Σηκώνω την κεφαλή μου βλέποντας
ένα μικρό, αθώο βρέφος πνιγμένο στα αίματα.
Ακουμπώντας στο στήθος μου ηρεμείς σαν τα χαλαρά κύματα.
Δένονται τα δυό μας βλέμματα. Μα δεν υπάρχει στο κόσμο
πιο όμορφο συναίσθημα. Για μένα είσαι το πιο σπάνιο,
πανέμορφο πλάσμα που έχω αντικρίσει σε όλη
την Ανατολή κι την Δύση. Θέλω να μείνεις μια ολόκληρη ζωή
στην αγκαλιά μου. Το κορμί σου να κρέμεται από
το πόδι μου κοντά μου. Να μην φοβάσαι κανένα κι τίποτα.
Εγώ να είμαι η ασπίδα και το σπαθί σου
μέχρι την τελευταία πνοή μου.
Μόνο μία απορία έχω.
Πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια.
Μόνο ένα μαράζι έχω.
Πως ξέφυγες από κοντά μου, και με άφησες μονάχη
τώρα που έχω ανάγκη να ακουμπήσω στο δικό σου στήθος
μέσα σε όλο αυτό το πλήθος ... να πάρεις στην αγκαλιά σου
την μάνα που σε γέννησε, που ποτέ δεν σε λησμόνησε ...
που κίνησε όλο το πλανήτη για να έχεις εσύ του κόσμου
τα αγαθά κι τα πλούτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου