Κάποτε ένας νέος πήγε σε έναν σοφό άντρα και του είπε:
“Έχω έρθει σε σένα για να με συμβουλεύσεις,
καθώς αισθάνομαι, ότι δεν αξίζω τίποτα και θέλω
να σκοτώσω τον εαυτό μου.
Όλοι μου λένε, ότι είμαι χαζός και αποτυχημένος.
Σε παρακαλώ, αφέντη, βοήθησέ με.”
Ο σοφός άντρας έριξε μια ματιά στον νεαρό και του είπε:
“Συγχώρεσε με, αλλά είμαι πολύ απασχολημένος
αυτή την στιγμή και δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
Υπάρχει ένα πολύ επείγον περιστατικό στο οποίο
πρέπει να πάω. Αλλά, αν δεχτείς να με βοηθήσεις,
θα σου ανταποδώσω την χάρη.”
“Φυσικά αφέντη”, απάντησε ο νεαρός.
“Ωραία”, είπε ο σοφός άντρας και έβγαλε από
το δάχτυλό του ένα ωραίο δαχτυλίδι
με ένα πολύτιμο λίθο πάνω.
“Πάρε το άλογο και πήγαινε στην αγορά.
Πάρε το δαχτυλίδι και κάνε ό,τι μπορείς για να το πουλήσεις,
γιατί χρειάζομαι τα χρήματα για να ξεπληρώσω ένα χρέος.
Προσπάθησε να το πουλήσεις σε καλή τιμή και μην
συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα.
Πήγαινε τώρα και κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς.”
Ο νεαρός πήρε το δαχτιλίδι και έφυγε.
Όταν έφτασε στην αγορά, έδειξε το δαχτυλίδι σε αρκετούς
εμπόρους, οι οποίοι το εξέτασαν με πολύ μεγάλη προσοχή.
Αλλά, μόλις άκουγαν ότι το αντάλλασε μόνο με χρυσό
έχαναν τελείως το ενδιαφέρον τους.
Κάποιοι από τους εμπόρουα γέλαγαν με τον νεαρό
και κάποιοι άλλοι τον απέρριπταν αμέσως.
Μόνο ένας ηλικιωμένος έμπορος έκανε τον κόπο να του
εξηγήσει, ότι το χρυσό ήταν πάρα πολύ για το δαχτυλίδι
του και ότι θα μπορούσε να το ανταλλάξει με χαλκό
ή στην καλύτερη με ασήμι.
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο νεαρός αναστατώθηκε
και θυμήθηκε την συμβουλή του σοφού να μην δεχτεί
τίποτα λιγότερο από χρυσό.
Αφού γύρισε όλη την αγορά και δεν βρήκε κανέναν
αγοραστή, ανέβηκε απογοητευμένος στο άλογο
και πήγε πίσω στομ σοφό
