Υπάρχουν κάποιοι έρωτες που ειναι σαν τα τριαντάφυλλα.. Σοφία Σταθαρού.

Όσο είναι εκεί που ανήκουν χαρίζουν απλόχερα το άρωμα τους και ομορφαίνουν τα πάντα γύρω τους..!! Υπάρχουν φορές που κόβεις το τριαντάφυλλο , είτε γιατί σου αρέσει , είτε γιατί απλά το θες δικό σου... Όταν όμως το κόψεις έχει αγκάθια που πολλές φορές σε καρφώνουν και αλλες αλλες σε ματώνουν...!!

Έτσι ειναι κ οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Αυτοί που δίνεις σωμα κ ψυχή αλλά δεν μπορούν να προχωρήσουν παρακάτω..!! Το συγκεκριμένο συναίσθημα δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν το έχεις νιώσει..!! Είπαμε σαν τα τριαντάφυλλα..!!

Τρέξε να προλάβεις τη Ζωή... Μαριαννα Κοκεδημα.

Καλύτερα μια στιγμή γεμάτη Ζωή. ...
παρά μια Ζωή χωρίς στιγμές ....

τρέξε σου λέω και ζήσε τις στιγμές του τώρα του σήμερα ....

άσε το αύριο έφυγε κλέφτικα δειλά δειλά

το αύριο ? μη το σκέφτεσαι καν

μπορεί να έχει 'θυμώσει ' κ να μην θέλει να έρθει .....

Το χθες και το αύριο έχουν πολύ βαρύτητα

κ κάνουν ζημιά στη ζωη μας ....

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Παναγιά με τα πλουμίδια,

ολάνθιστη θεόρατη τουλίπα

Μεσ’στο καράβι από φως περνάς 

Πάνω από της πολιτείας την παρλίρροια

Ανάμεσα σε τραγούδια θαμπά

κι’ αστέρια κρυσταλλένια

Ερωτικές προσδοκίες... Βασιλική Α Γαβαλά.

Μα εσύ, αγάπη μου τρέμεις
χωρίς το φιλί της θέρμης...
Τρέμεις στο κρύο της μοναξιάς
σκληρά λόγια σου λέει ο βοριάς.

Τρέμεις στης εγκατάλειψης την παγωνιά
του κόσμου τη λησμονιά.
Χωρίς τα χάδια μου έμεινες γυμνός
άλλο μη φοβάσαι 
θα γυρίσω κοντά σου
ήλθε ο καιρός...

Το δώρο της Πίπση... Νίκος Δήμου.

Θέλω να σας πω την ιστορία μιας γάτας. Την ιστορία μιας πολύ

περίεργης γάτας. Δεν ήταν όμορφη, ούτε χαδιάρα.

Ήταν μονοκόμματη και τραχιά. Δεν ήταν καν δική μου. 

Όμως μου έκανε ένα θαυμάσιο πρωτοχρονιάτικο δώρο.

Ζούσα τότε σε προάστιο της Αθήνας.

Το σπίτι, ήταν μια παλιά απομονωμένη μονοκατοικία.

(Τώρα έχει γίνει πολυκατοικία!)  Το παλιό κτίσμα είχε μείνει

καιρό ακατοίκητο. Ανήκε σε ένα γέροντα γιατρό, που ζούσε εκεί

ολομόναχος. Είχε πεθάνει πάνω από ένα χρόνο. Πέρασε και

άλλος καιρός μέχρι να συμφωνήσω με τους κληρονόμους για την

ενοικίαση και να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές.

Οι δύο αλήθειες..

Για κάθε γεγονός υπάρχει μία αλήθεια. Σημασία έχει όμως 

πως την βλέπει καθένας ξεχωριστά. Αφορμή για αυτή 

την αναφορά έχει να κάνει ο τσακωμός δύο παιδικών φίλων, 

που η φιλία τους κράτησε τουλάχιστον 30 χρόνια. 

Όταν το έμαθα, σαν κοινός φίλος και των δύο, τους έπιασα 

ξεχωριστά και προσπάθησα να βρω μία χρυσή τομή. 

Είναι κρίμα να διαλύεται μία φιλία, όποια και αν είναι η αιτία. 

Ο πρώτος μου είπε πως τσαντίστηκε για έναν χαρακτηρισμό 

που το απέδωσε. Τον έλεγε έτσι από μικρό και ξαφνικά 

στα 36 του είπε να μην το ξαναπεί έτσι. Έτσι ξεκίνησε, 

και από εκεί που μίλαγαν καθημερινά, τώρα επικοινωνούσαν 

μόνο με μηνύματα και αυτά τυπικά. Όταν το 

άκουσα, αντέδρασα και είπα στον πρώτο, ότι δεν είναι σοβαρός 

λόγος αυτός. Μήπως φταίει τίποτα άλλο; Ο πρώτος ήταν 

ανένδοτος.  "Η φιλία μας, έχει λάβει τέλος. Εγώ τον έπιασα, 

αυτός όμως δεν ήθελε να διατηρήσουμε την φιλία μας".

Τζορτζ Μπέρναρντ Σω

Ορισμένοι βλέπουν τα πράγματα όπως είναι 

και ρωτούν "γιατί;"... 

Εγώ βλέπω τα πράγματα 

όπως θα μπορούσαν να είναι και ρωτώ 

"γιατί όχι;" 

Η σιωπή που ακολουθεί... Βύρων Λεοντάρης

Όχι μόνο τ` αθώα παράπονα,
που αναποδογυρίζουνε
με μια κλοτσιά στο στήθος,
όχι μόνο οι φωνές,
που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,
όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί.

Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει
η σιωπή που ακολουθεί,
η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων,
των κλειστών παραθυριών,
η σιωπή των παιδιών
μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,

Ερωτόκριτος (Τα θλιβερά μαντάτα) .. Βιτσέντζος Κορνάρος.

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,

π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω

Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,

και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει

Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

Παραμύθι... Η ωραιότερη Καρδία.

Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση 

της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά 

σ’ όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι 

θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε 

ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε 

συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιό όμορφη καρδιά που είχαν δεί 

ποτέ τους. Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και 

κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. 

Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, 

“Ομως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου 

καρδιάς.”Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά 

του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. 

Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και 

στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν 

ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές 

δαντελλωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά 

χάσματα, απ’όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Όχι άλλη Τροία...

Tι φταίει αυτή που γέμισε τις μέρες μου με θλίψη?

Τι φταίει αυτή που δίδαξε στους αδαείς

τούς πιο βάναυσους τρόπους και τα στενά

να παίρνουνε για λεωφόρους?

Τι φταίει αυτή αν δεν έδεσε αρμονικά το θάρρος τους

με την επιθυμία? Tι άλλο θα της χάριζε γαλήνη?

Δεν εξάγνιζε η ευγένεια το μυαλό της σαν άσπιλη φωτιά?
Δεν ήταν όμορφη σαν τόξο τεντωμένο?

Δεν έδειχνε αυστηρή, απόμακρη και αριστοκρατική?
Ηταν παράξενο και αφύσικο σ' αυτήν την ηλικία?
Tι άλλο να 'κανε τέτοια που ήταν?
Mήπως υπήρχε -να την κάψει- κι άλλη Tροία?

W. B. Yeats

Έψαξα να σε βρω... Χρήστος Α. Κατσαρός

Έψαξα να βρω τα πιο όμορφα χρώματα…

και μάζεψα λουλούδια,

κοίταξα ώρες ατέλειωτες θάλασσες και ουρανό,

ηλιοβασιλέματα, ανατολή και τα πουλιά και το ουράνιο τόξο…

μα απ’όλα όσα αντίκρισα ένα με μάγεψε μονάχα…

το ωραιότερο γαλάζιο, το πιο βαθύ και φωτεινό…

το χρώμα των ματιών σου!

Έψαξα να βρω τα πιο ευωδιαστά αρώματα…

και μύρισα τον άνεμο η άνοιξη σαν μπαίνει και άνθη 

και αρώματα πανάκριβα και τη βροχή που πέφτει…

μα απ’όλα όσα μύρισα ένα με πλάνεψε μονάχα…

το πιο ωραίο άρωμα που δεν θα το ξεχάσω, με ταξιδεύει, 

με μεθά… το άρωμα του κορμιού σου!

Στα μακρινά που 'μουν παιδί... Νίκος Ορφανίδης.

Ένα καράβι είναι η ζωή μου
και ταξιδεύει στους χειμώνες
το πνίγουν έρωτες κυκλώνες
κι εγώ εκεί ν’ ακροβατώ.

Στα μακρινά που ήμουν παιδί
και με παζάρευαν οι μοίρες
κουπιά μου δώσαν για ελπίδες
να μάθω να κωπηλατώ.
Με άφησαν μες τους άνεμους 
μαζί με τους αδικημένος
και την αγάπη μου παρθένα
στην αγκαλιά μου να κρατώ

Ίσως Κάποτε Γίνεις Ποιητής... Λίτσα Μοσκιού.

Ίσως κάποτε γίνεις ποιητής

 όταν οι λέξεις σου γίνουν δρεπάνια στο θέρος

και θερίσουν το σιτάρι που περιμένει

να χορτάσει το λοιμό.

Όταν οι λέξεις σου αρχίσουν να υφαίνουν

στον αργαλειό της ψυχής των ανθρώπων

 ένα ζεστό ρούχο για τις κρύες νύχτες.

Έρχομαι στον ύπνο σου... Θώμη Μπαλτσαβιά.

Λες πως στον ύπνο σου έρχομαι...

φοράω σκουλαρίκι τον εθισμό μου για σένα κι έρχομαι..

γιατί αλλιώτικα δε μπορώ να κάνω..

στο λαιμό τυλιγμένο ένα κασκόλ 

να κρύβει τα φιλιά σου από τα μάτια του κόσμου..

τα πόδια μου τα ορίζει το πυρρακτωμένο σου βλέμμα 

και βγάζουν φτερά...

ως και η ανάσα μου αποστασιοποιείται 

και αδηφάγα θα έρθει να γίνει δική σου..
λες πως στον ύπνο σου έρχομαι.. 

κι εγώ όχι εσένα μα τον ουρανό...

που αλλού να πάω; 

ρωτώ όχι εσένα μα τα ρόδα της ψυχής σου 

που ορφάνεψαν από αγκάθια...εκεί δεν ανήκω;

φοράω το άρωμα του κορμιού σου κατάσαρκα 

και τρέχω μην με προλάβει 

η αυγή και το σβήσει..

Ο χρόνος... Μαριαννα Κοκεδημα.

Ο χρόνος είναι ο πιο δύσκολος

αντίπαλος όλων μας ...!

Ο χρόνος ούτε σου χαρίζει

ούτε σου χαρίζεται,

αλλά κάνεις τα πάντα να

την'εκμεταλλευτείς' πριν

σ' εκμεταλλευτεί εκείνη ....!!

Ο χρόνος δε κάνει έκπτωση

σε κανέναν κ για τίποτα ..

Η αναβλητικότητα στη ζωή

του ανθρώπου είναι

ο χειρότερος εχθρός

που μπορεί να έχει ...

πάντα λέμε : αύριο ,

Τα ταξιδιάρικα... Νίκος Ορφανίδης.

Με ένα τραγούδι φυλακίζεις την σιωπή

και ξεγλιστράς να βρεις της νύχτας τα στολίδια

τα μακρινά που σου πουλήσαν παραμύθια

της λησμονιάς την άκρη για να βρεις

και την πικρή σου να σκοτώσεις την αλήθεια

R)

Να ζωντανέψει ο έρωτας στο φως

με αισθήματα κι' αγάπης γεγονότα

τα ταξιδιάρικα να βρούνε ουρανό

και του ονείρου σου να ανοίξει η πόρτα

σε μιας αγάπης τον βαθύ ωκεανό

να πνίξεις όσα σε προδόσαν

Ο άγγελός μου... Σοφία Σταθαρού.

Λοιπόν σήμερα θα σας μιλήσω για μια ξεχωριστή κοπέλα

 που βρέθηκε στην ζωή μου ξαφνικά.. Ναι..!

Είναι από αυτά τα ξαφνικά που δεν τα περιμένεις

έρχονται στην ζωή σου κ στην αναστατώνουν..!

Άλλοι όμορφα, άλλοι άσχημα κ άλλοι απλά της δίνουν φως..

Ναι σαν την κοπέλα.. My Angel..

Ήρθε κ την φώτισε..

Κ εγώ φώτισα την δική της..

Θυμήσου... Σταυρούλα Δεκούλου.

Όταν τα φώτα του δρόμου

πάψουν να σε θαμπώνουν

σωπασε και θυμήσου το βαλτότοπο.

Εκεί που μια βραδιά

πνίγηκε το φεγγάρι

κι εσύ τ' ανάστησες

φυσώντας μέσα του

όλα τα σύμφωνα και τα φωνήεντα

που είχες ορκιστεί

να μην ξεστομίσεις ποτε.

Φοβίες... Αντώνης Σαμολαδάς.

Είμαι ευάλωτος σε όλους τους φόβους

αγάπης, στοργής, αφοσίωσης

προσπαθώ να νικήσω το ανίκητο

να παλέψω τους φόβου μου

που ξεκινούν από εσένα

και παραλύουν εμένα...

Ισως γιατί δεν ειμαι έτοιμος

να αποδεχτώ την αγάπη σου

ίσως γιατί δεν ειμαι ικανός

να σου δώσω την αγάπη

που με τόσο πάθος αναζητάς

και αυτό με κάνει ευάλωτο

σε σκέψεις και συναισθήματα...

Ο ουρανός ήταν έναστρος... Βάθη Σταματίνα.

Ο ουρανός ήταν έναστρος,

χάιδευε γλυκά το νέο φεγγάρι.

Το σκούνταγε πονηρά,

το χάιδευε με τα πεφταστέρια,

του τραγούδαγε με τον ρυθμό της σιωπηλής ανάσας όλο χάρη.

Σαν κρόταλα που ακούγονταν μακριά,

εξαϋλωμένα από τα φύλλα, τα κλαδιά και τους ήχους

άκουγες τα πλάσματα της νύχτας να λένε πολλά,

ψιθύρους και συνωμοσίες,

μυστικά και στίχους.

Λύρες και βοές, υπόκωφες χορδές

και δυό ζευγάρια χείλη, δυο καρδιές,

να λένε για αγάπη, για του πόθου το βαθύ κόκκινο,

για δόσιμο ψυχής και όρκο ζωής,

μέσα από την σταγόνα του έρωτα,

αχόρταγες φλόγες και φωτιές.

Τι γίνεται μετά... Λεμονιά Γεμουρτζίδου.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν...
Ίδιος ο προορισμός όλων μας...
Διαφορετικός ο δρόμος του καθενός...
Τακτικός επισκέπτης ο Θάνατος...
Περιμένω τη σειρά μου...
Θα φύγω από αυτόν τον κόσμο...
Όπως ήρθα...
Μόνη και χωρίς τίποτα...
Είμαι όμως περίεργη να δω...
Τι γίνεται μετά...

Στα χείλη σου... Το κόκκινο κραγιόν!!!

Στα χείλη σου διαβάζονται οι έρημες ώρες,
οι άδειες στιγμές, .. οι βαριές σιωπές, ..
τα κόκκινα φιλιά, .. οι ένοχες συναντήσεις,
οι εφήμερες σχέσεις, .. οι αθώες φιλίες,
αυτές που μετρούν κι αυτές που έχεις ξεχάσει, ..

Στα χέρια σου αντανακλάται η χάρις, .. η τρυφερότητα, ..
η καλοσύνη του καιρού που τρέχει αδυσώπητα,
στα δάκτυλα σου πλέκεις ύμνο στο φεγγάρι,
αναζητάς ερωτευμένες ματιές, ..
είδωλα παραδείσου, ..

Στα χείλη σου αφήνεις το ταραγμένο βλέμμα σου,
από φόβο μη κλείσει το στόμα σου για πάντα,
οι λέξεις σου βρίσκουν καταφύγιο,
στη λατρευτή σιωπή σου,
στο χρυσό ηλιοβασίλεμα της μοίρας σου, ..

Γράμμα Στην Αγαπημένη Μου...

Αγαπημένη μου,
Σήμερα μετά από τόσο καιρό αποφάσισα να σου γράψω τι είναι
αυτό που με δένει μαζί σου. Γιατί σ’ αγάπησα. 
Γιατί σ’ αγαπώ κι είμαι τόσο ερωτευμένος.. 

Επειδή τα λόγια φεύγουν και χάνονται σαν τον αέρα ενώ
τα γραπτά μένουν, αποφάσισα να σου τα γράψω. 
Θα ήθελα να σου τα πω και να σε κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια,
χωμένος στην αγκαλιά σου. Αλλά θέλω και να τα διαβάσεις,
να τα καταλάβεις, να τα εμπεδώσεις και γιατί όχι; 
Να τα αξιοποιήσεις, προς όφελος σου. Να με κάνεις να
σ’ αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι
για να το καταφέρεις αυτό καρδιά μου. 
Ακόμη είναι κι αυτός ένας τρόπος να συνεχίσω
και την ερωτική μου εξομολόγηση. 

Όταν σε γνώρισα, φυσικά και δεν σε αγάπησα με τη μία. 
Κάτι τέτοιο αν έλεγα θα ήταν πέρα ως πέρα ψέμα. 
Σε ερωτεύτηκα, όμως, κεραυνοβόλα. 
Να σκεφτείς πως δεν πίστευα σ’ αυτό που λένε
«έρωτας με την πρώτη ματιά». Δεν πίστευα καν στον έρωτα. 
Και το ξέρεις πως αυτό είναι αλήθεια που σου λέω, ασχέτως αν
ανακάλυψα μαζί σου τη ρομαντική πλευρά του εαυτού μου. 

Από την πρώτη μας κιόλας κουβέντα καταλάβαινα πως κάτι
υπήρχε εδώ. Το καταλάβαινες και συ. Δεν ήταν απλά ιδέα μου. 
Δεν ήταν μόνο το μυστήριο κι η περιέργεια για μια νέα γνωριμία. 
Κανείς από τους δυο μας δεν έψαχνε για κάτι συγκεκριμένο,
για κάποια σχέση. Πολλώ δε μάλλον για έναν θυελλώδη έρωτα.

Για μια καλύτερη ζωή...

-Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. 

Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν  

θα σε έκανε να δακρύσεις.

-Επειδή κάποιος δεν σ’ αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, 

αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ’  αγαπάει με  όλη 

τη δύναμη της ψυχής του!

-Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι  θλιμμένος. 

Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να  σ’ αγαπήσει  

γι’ αυτό σου το χαμόγελο.

-Μπορεί για όλο  τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. 

Όμως για κάποιο  άτομο, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του!

-Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, 

που δεν  είναι πρόθυμος  να τον περάσει μαζί σου.

-Ο Θεός ίσως να θελήσει να γνωρίσεις  πολλούς  

λανθασμένους ανθρώπους πριν  γνωρίσεις το σωστό. 

Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!

Στης άνοιξης τα χρώματα ... Νίκος Ορφανίδης

Πυκνός καπνός ο έρωτας

στην φλόγα των ματιών σου

άναψε η ατμόσφαιρα

μες στο δικό σου φως

στο κύμα της ανάσας σου

τ' αρώματα του κόσμου

μες των ματιών σου την φωτιά

απόψε θα καώ

Ψευδαίσθηση... ‎Νέλλη Κουμεντάκη‎.

Στα σιωπηλά προσπέρασες

μα άγγιξες την ψυχή μου

έγινες μια μου αίσθηση

δύναμη στο κορμί μου!

Και σ' αναζήτησα

στις άχρωμες στιγμές

στ' ανέμου την ανάσα

τις γκρίζες Κυριακές!

Σ' αναζήτησα

σε κάποια φαντασίωση,

στου ονείρου την προσμονή ,

στην τρικυμία της

ψυχής μου, στο κλάμα της βροχής!

Καθρέφτη καθεφτάκι μου... Βασιλικη Α Γαβαλα

Εισαι δύναμη που λίγο λίγο χάνεται

χάρτινος αετός που στα σύρματα πιάνεται
είσαι όνειρο κουρασμένο
χαμόγελο της μοίρας κατατρεγμένο
μεταξένιο χαρτί κατα λάθος πεταμένο
είσαι αυτός που κάποτε ξεχνώ ν' αγαπώ
είσαι το δύσκολο μου εγώ!